„§ Masz prawo”. Miałem wypadek, leżałem w szpitalu, poniosłem koszty leczenia...

Szanowni Państwo,

W jednym z poprzednich artykułów pisałem o zadośćuczynieniu za szkodę na osobie tzw. krzywdę, powstałą w następstwie chociażby kolizji drogowej. Wspomniałem w tamtym czasie, że krzywda nie jest jedynym rodzajem szkody powstającym w związku z obrażeniami powstałymi w następstwie kolizji drogowej. Często bowiem w skutek takich zdarzeń powstają również szkody o charakterze majątkowym, które pozostają jednak w bezpośrednim związku z doznaną krzywdą.

Do takich szkód zaliczyć należy obowiązek podmiotu odpowiedzialnego za naprawienie szkody (tj. sprawcy zdarzenia lub Towarzystwa Ubezpieczeń w którym sprawca miał wykupione ubezpieczenie OC) do zwrotu utraconego zarobku, kosztów leczenia i rehabilitacji poszkodowanego, kosztów dojazdów do lekarzy oraz kosztów dojazdów rodziny poszkodowanego do szpitala w odwiedziny, a także kosztów przystosowania do nowego zawodu czy obowiązek wypłacania stałej renty z tytułu pogorszenia widoków na przyszłość lub związanej z częściową lub całkowitą niezdolnością do pracy.

W niniejszym artykule pozwolę sobie pokrótce opisać poszczególne roszczenia.

Zwrot utraconych zarobków.

Bardzo często słyszymy o wypadkach, których ofiarami są osoby jadące do lub wracające z pracy. Osoby takie w następstwie kolizji drogowej okresowo lub bezterminowo stają się niezdolne do pracy. Wiadomym jest, że w okresie leczenia wynagrodzenie poszkodowanego pracownika pokrywane jest w pierwszej kolejności przez pracodawcę, a później obowiązek ten przejmuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Często zdarza się jednak, iż wynagrodzenie to wypłacane jest w niepełnej jego wysokości.

W takiej sytuacji poszkodowanemu pracownikowi będzie należeć się odszkodowanie uwzględniające różnicę pomiędzy zarobkami, które poszkodowany mógł osiągnąć, a których nie osiągnął w związku z zaistniałą kolizją drogową. W takiej sytuacji – w szczególności w odniesieniu do pracowników pobierających stałą pensję – wystarczy zaświadczenie od pracodawcy/pracodawców dokumentujące wysokość uzyskiwanych zarobków przed datą powstania szkody oraz dokumenty potwierdzające wysokość świadczeń uzyskanych w okresie niezdolności do pracy.

Zwrot kosztów przekwalifikowania zawodowego.

Niestety negatywne następstwa wypadku dla zdrowia poszkodowanego pracownika mogą być na tyle doniosłe, że uniemożliwią mu powrót do pracy na zajmowanym dotychczas stanowisku. W takiej sytuacji poszkodowany pracownik może żądać od podmiotu odpowiedzialnego za naprawienie szkody zwrotu kosztów przekwalifikowania zawodowego do wykonywania pracy, która uwzględniać będzie jego aktualny stan zdrowia oraz posiadane przez niego wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe.

Renta z tytułu częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy.

Możliwe jest również dochodzenie – płatnej w miesięcznych odstępach – renty z tytułu częściowej lub całkowitej utraty możliwości zarobkowych. W takiej sytuacji – podobnie jak w przypadku odszkodowania za utracone zarobki – wykazać należy jakie zarobki uzyskiwał poszkodowany pracownik przed zdarzeniem powodującym szkodę oraz w jakim zakresie ograniczona była jego możliwość zarobkowania.

Dla przykładu: Jeżeli poszkodowany pracownik fabryki mebli uzyskiwał z tytułu umowy o pracę na stanowisku stolarza kwotę 1.800,00 zł (netto), a jego możliwości zarobkowe (zgodnie z opinią lekarzy specjalistów) zostały ograniczone, ale może wykonywać przy tym np. pracę dozorcy w ww. fabryce (bowiem na taką pozwala jego aktualny stan zdrowia) z pensją 1.000,00 zł (netto), to podmiot odpowiedzialny za naprawienie szkody będzie zobowiązany wypłacać poszkodowanemu pracownikowi miesięczną rentę w kwocie 800,00 zł.

Natomiast, jeżeli nasz pracownik całkowicie utraciłby możliwość zarobkowania, to podmiot odpowiedzialny do naprawienia szkody zostanie zobowiązany do wypłacania renty w pełnej kwocie uzyskiwanego przez niego wynagrodzenia tj. 1.800,00 zł.

Koszty leczenia i rehabilitacji oraz renta z tytułu pogorszenia widoków na przyszłość.

Podmiot zobowiązany do naprawienia szkody ma również obowiązek z góry wyłożyć kwotę na koszty leczenia i rehabilitacji. W praktyce częstsze jest jednak, że podmiot odpowiedzialny dokonuje zwrotu poniesionych przez poszkodowanego kosztów na podstawie dostarczonych przez niego rachunków i faktur VAT oraz dokumentacji medycznej.

W zakresie zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji uczynić należy kilka zastrzeżeń. Po pierwsze, fakt poniesienia danego kosztu musi zostać udokumentowany w postaci imiennego rachunku lub faktury VAT. Może być bowiem problematyczne uzyskanie zwrotu ww. kosztów jedynie na podstawie paragonu fiskalnego.

Po drugie, koszty owe muszą znajdować odzwierciedlenie w zgromadzonej dokumentacji medycznej (muszą być poniesione w związku z powstałymi obrażeniami). Zatem koszty prywatnego leczenia i rehabilitacji muszą znajdować pokrycie w historii choroby poszkodowanego, zaś kupowane leki muszą być zaordynowane przez lekarzy prowadzących leczenie.

Ponadto, w odniesieniu do kosztów rehabilitacji odbywanej w placówkach prywatnych warto przedstawić zaświadczenie, które potwierdzi, iż skorzystanie z prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych było uzasadnione długim czasem oczekiwania na takie same zabiegi w jednostkach publicznej służby zdrowia.

W przypadku poważniejszych obrażeń może również okazać się, że leczenie oraz rehabilitacja wymagane będą bezterminowo. W takiej sytuacji podmiot zobowiązany do naprawienia szkody będzie zobligowany do wypłacania na rzecz poszkodowanego regularnej miesięcznej renty na koszty leczenia, rehabilitacji i co więcej np. specjalistycznej diety, oraz na koszty opieki osób trzecich. Oczywiście również te koszty muszą zostać poparte dokumentacją medyczną poszkodowanego.

Koszty dojazdów do lekarzy oraz koszty dojazdów rodziny do poszkodowanego znajdującego się w szpitalu.

W zakres roszczeń przysługujących poszkodowanemu wchodzą również koszty dojazdów poszkodowanego na leczenie oraz rehabilitację oraz koszty dojazdów rodziny do poszkodowanego, który leży w szpitalu. Nie ma tutaj znaczenia czy poszkodowany jeździ swoim samochodem, jest wożony przez członka rodziny, czy też porusza się środkami komunikacji uspołecznionej lub taksówkami (oczywiście nie można przy tym zapomnieć o obowiązku poszkodowanego do nieprzyczyniania się do powiększenia rozmiarów szkody). Jeżeli ww. dojazdy odbywają się prywatnym samochodem to należy sporządzić rejestr wyjazdów uwzględniający daty wyjazdów, liczbę przejechanych kilometrów oraz koszt wyjazdu stanowiący iloczyn liczby przejechanych kilometrów oraz współczynnika ustalonego w odrębnych przepisach, a który wynosi 0,8358.

Przypominam przy tym, że uwzględnione w zestawieniu wyjazdy do lekarzy lub na rehabilitację muszą być odzwierciedlone w historii choroby poszkodowanego.

Dla przykładu: Dwukrotny wyjazd z Chojnowa do Legnicy (do lekarza) to łącznie ok. 80 km (2 x trasa Chojnów – Legnica + 2 x trasa Legnica – Chojnów). Zatem z tego tytułu poszkodowanemu należał się będzie zwrot kosztów w kwocie 66,86 zł (80 x 0,8358).

Wymienione powyżej kategorie roszczeń, które mogą powstawać w następstwie kolizji drogowych nie są jedynymi, aczkolwiek najbardziej popularnymi. Obok nich – w sytuacji trwałego inwalidztwa poszkodowanego – mogą wystąpić również roszczenia o np. zwrot zakupu wózka inwalidzkiego, zwrot zakupu samochodu przystosowanego do potrzeb osoby niepełnosprawnej, czy zwrot kosztów remontu przystosowującego miejsce zamieszkania poszkodowanego do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Mam nadzieję, że niniejszy artykuł okaże się dla Państwa pomocny. W razie pytań lub wątpliwości serdecznie zapraszam do komentowania lub bezpośredniego kontaktu pod adresem e-mail: biuro@dcprawne.pl.

Komentarze

Dodaj Komentarz